Tank Girrrl!

Çizeri Jamie Hewlett [Gorillaz'ın çizeri, manyakadam] olan, Alan Martin'in ve Peter Milligan tarafından yazılan 90'lı yıllara ait, post-feminist, post-apokaliptik, kült bir İngiliz çizgi romanı.

Adından da anlaşıldığı üzere Tank Girl, tank sahibi bir hanımkızımızdır. Bu tank aynı zamanda onun evidir, Avutturalyanın ["t" ile, evet] çöllerinde bir oraya bir buraya dolaşıp durur. Ortam da post apokaliptiktir, med meks gibin ama daha renkli, komik, küfürbaz ve seksidir.

Önceleri Avutturalya'nın bir güvenlik kuruluşu için çalışan Tank Girl, son gittiği görevin elinde patlaması yüzünden [öyle böyle değil] kanun kaçağı durumuna düşer ve olaylar gelişir demek isterdim ama olayların devamlı bir kurgusu yoktur, tank girl'in kendisi gibi hikaye de son derece düzensiz, kaotik ve komiktir.

Anti-kahramaniyemiz TG'ye bu garip maceralarında ona birbirinden renkli karakterler eşlik eder: Booga (bir kanguru ve Tank Girl'ün erkek arkadaşının mutasyonu), "Camp Koala" ve "Mr. Precocious" adındaki peluşlar, Stevie, Barney, Sub Girl ve Jet Girl. [Evet, Jet Girl'ün bir jeti ve Sub Girl'ün bir denizaltısı vardır, kardeş değiller]

İlk maceraları İngiliz dergisi "Deadline"da çıkan TG, daha sonra da kendi başına bir kaç sayı çıkmıştır.

Çıkan sayılar şöyledir:

• Tank Girl - Volume 1: 1991 yılının Mayıs ve Ağustos ayları arasında çıkan siyah beyaz 4 fasikülün bir araya gelmiş, renkli versiyonu. Yayın evi: Penguin books
• Tank Girl - Volume 2: 1993 yılının Haziran ve Ekim ayları arasında çıkan siyah beyaz 4 fasikülün bir araya gelmiş, renkli versiyonu. Yayın evi: Dark Horse
• Tank Girl - The Odyssey: 1995'in Haziran ve Ekim ayları arasında çıkan renkli 4 fasikülün bir araya gelmiş versiyonu. DC'nin Vertigo'su tarafından yayınlanmıştır.
• Tank Girl - Apocalypse: 1995 Kasım and 1996 Şubat ayları arasında çıkan renkli 4 fasikülün bir araya gelmiş versiyonu. DC'nin Vertigo'su tarafından yayınlanmıştır.
• Bir de 1995 yılında Penguin Books tarafından Filmin çizgi romanı çıkartılmıştır.

Evet, film dedim çünkü bir de filmi var meretin. 1995 yılında Rachel Talalay'ın yönettiği Lori Petty'nin [No Doubt'un solisti Gwen Stefani'ye çok benziyor filmde] oynadığı bir film var. Yönetmen Talalay, filmin stüdyo tarafından çok müdaheleye uğradığını, istediği gibi olmadığını belirtmiştir. Film başarıya ulaşamamıştır, ardından "Deadline" dergisi de batınca TG'ün daha da sayısı çıkmadı.

Çizer Jamie Hewlett, Gorillaz ile yakaladığı başarısı sayesinde TG'yi tekrar canlandırma planları içinde olduğunu duyduk ama sanki gibi belki, evet.


Kanyak [Evet kanyak, içinizi ısıtır..]: Wikipedia

Angara Havası

"Babasını da sevmezdim ben.."[1] gibi bir bakış açım var Ankara'ya..

Ön yargı diyorlar buna sanırım.. Sevemedim işte bir türlü.

Memur şehri Ankara [ya da] Memur şehir Ankara.
Devlet daireleri gibi soğuk, gri bir şehir.
Devlet daireleri gibi Ankara'nın da belli bir kapanma saati var..
Saat 10 dendi mi kapanıyor dükkanlar, duruyor araçlar, bitiyor herşey.
Havası da manik depresif.. Yanımızda kat kat kıyafet taşıyoruz mecburen.

Son yıllarda suç oranı da iyice azıttı. [Gerçi hangi büyükşehirde azıtmadı ki, İzmir'de bile gasp almış başını..] Gayet namuslu öğlen vakitleri, aile salonu tadında caddelerde gasp ediliyoruz, yan kesiliyoruz, kaptırıp kaçırttırıyoruz.

Memur hayatı için ideal bir tatil beldesi.. Tatil beldesi diyorum, çünkü kalıcı değiliz, bir arkadaşa bakıp çıkacağız. Devre mülk bile olmaz, bir daha gelmem Ankara'ya.. Diyorum fakat her yaz sonu geri geldim.. Hatta son yazımda gidemedim Ankara'dan..

"Ankara'ya gidiyorum" derdim eskiden. Şimdi "Ankara'ya dönüyorum" diyorum.

hoşuma gitmiyor bu.. dedim ya; ön yargım var.

Hayatımın ilkleri, ilk hayatım.. Bir sürü de sırrım, muhabbetim var bu herifle paylaştığım. [burada "herif" Ankara oluyor, kişileştirme sanatı; Teşhis.]

Bu yüzden nefret etsem de [sanırım] seviyorum Ankara'yı.. Kişisel sebeplerden dolayı.. Aramıza girmeyin. Ya da girin bilmiyorum, beni karıştırmayın.


[1] Şener Şen, Süt Kardeşler