Düş...

Düşeceğim, düşüyorum, düştüm diyemeden kuyunun içinde buldum kendimi. Ve düştüm... düştüm... düştüm... yere varmam an meselasiydi artık, düşüyorum. Birazdan olacakları düşünmek bile istemiyorum... düşerken düşünmek. Düş kırıklığına uğradım, ve buradayım, düşüyorum.

Ölüm aşağıda buzdan kollarını açmış beni bekliyor, az kaldı. Az kalmış olmalı diye düşünüyorum ama uzun zamandır düşüyorum. Uzun zamandır düşünüyorum. Kuyuya atlayalı uzun zaman oldu tam tamına... ee.. şey.. tam tamına... hatırlamıyorum.

Artık kuyunun ağzını göremiyorum ve etrafım çok karanlık. Aslına bakılırsa düştüğümü görmüyorum, göremiyorum istesemde. Ne kadar süredirdüştüğümü bilemiyorum. Zaman durmuş bile olabilir, bunu farkedemiyorum, düşünemiyorum, düşüyorum. Belki de artık düşmüyorum?

Hayır, gördüm düşüyorum! Altımda bir ışık var giderek yaklaşan. Düş mü görüyorum? Düşüyorum! Artık düşmemin bir sonu gelecek. Düşünüyorum da artık düşmekten sıkıldım. Çok sıkıldım. Ölümle de olsa bitsin düşmek. Düşüyorum, yere varmama az kaldı huzurluyum. Işık giderek yakınlaşıyor, etrafımı görebiliyorum artık.

Ne oluyor? Bir şeyler ters gidiyor... yavaşlıyorum? Hayır ışığa varmalıyım! Yavaşlıyorum, yavaşlıyorum... durdum. Işığa baktım.

Bu tanıdık gelen bir görüntüydü. Bulutlar. Bulutları görüyorum.

Bulutlar uzaklaşmaya başladı. Geldikleri gibi geri gidiyorlardı. Düştüm... düştüm... düştüm... düş kurdum.

bmk.2003